Migrantenvrouwen Erasmus plus 

Hier kunt u alle informatie lezen van onze inspiratiereizen in het kader van ERASMUS PLUS over het onderwerp Migrantenvrouwen. Voor ons volgend project over 'Bi culturele hoogbegaafden' komt er binnenkort een aparte website. De URL van deze website wordt binnenkort bekend gemaakt.

Project Migrantenvrouwen

Na 2 jaar mochten wij in september 2021 weer een job shadowing programma uitvoeren. Wij hebben gekozen om dit samen te doen met Braga Mob in Portugal. Wij hebben weer prachtige ervaringen opgedaan. Volgende maand in oktober komt er vervolg en een eind aan dit prachtige project. Uiteraard zullen wij ons eindrapport met jullie, op deze pagina, delen😇.

Het blog over de studiereizen naar Portugal en Spanje is geplaatst op EPALE.

De link: Migrantenvrouwen in Portugal en Spanje | EPALE (europa.eu)

Wil jij ook naar de podcast luisteren over dit project Migrantenvrouwen? Klik dan op de volgende link:

Podcast: Hoe migreren vrouwen in Zuid-Europa? - OverPsychologie.nl

Team Stichting Wezenlijk wordt op 19 oktober 2021 in Girona verwelkomd door vrouwelijke burgemeester Marta MADRENAS.

19 April-21 April 2019 to Ankara in Turkije

Op de eerste dag hebben wij ervaren op welke manier de cursussen werden aangeboden aan de migrantenvrouwen. Ze moesten eerst verplicht een taal cursus afronden die uit verschillende niveaus bestond. Daarna mochten ze pas deelnemen aan andere cursussen, denk hierbij aan; schilderen, koken en muziek. Communicatie met de migrantenvrouwen ging in het begin van de cursus moeizaam door de taalbarrière maar ook door angst en emoties bij deze vrouwen. Helaas werd er in de eerste periode van hun verblijf, weinig psychische steun geboden. Pas in een later stadium als de vrouwen dat zouden willen zouden ze een beroep kunnen doen op psychologische ondersteuning. Helaas is de drempel voor veel migrantenvrouwen te hoog om deze stap te nemen. Het was erg ingrijpend om hun verhalen te horen hoe en op welke manier ze zijn gevlucht uit de oorlogsgebieden.

 

Op de tweede dag hebben wij met 30 migrantenvrouwen in kleine groepjes gesprekken gehad over hun vlucht, het migratiebeleid in Turkije, vergunning, verblijf en levensonderhoud. Het was opvallend dat er geen eenheid meer is, het waren allemaal gebroken gezinnen. Zo nu en dan hebben de vrouwen schoonmaakwerkzaam-heden, maar verder werken ze niet. Ze zijn afhankelijk van de inkomsten van de staat of van familie. Doordat de vrouwen niet lekker in hun vel zitten, maken niet alle vrouwen gebruik van de educatie mogelijkheden zoals hierover besproken. Ze zijn vooral bezig met overleven. Gelukkig krijgen ze van Het Rode Kruis regelmatig gratis kleding, speelgoed en Pampers voor hun kinderen, voedingsmiddelen en wasmiddelen. De meeste vrouwen zijn nog steeds getraumatiseerd door de oorlog in het land van herkomst maar willen desondanks het liefst terug daarheen. Helaas krijgen de vrouwen met psychische klachten te weinig emotionele en psychische steun.

Op de derde dag bezochten we De Grote Nationale Assemblee in Ankara. Hier hebben we een gesprek gehad met de heer Koroglu, overheidsadviseur  in Turkije. Hij vertelde ons over de vluchtelingendeal die werd gesloten in 2016 tussen de EU en Turkije (voor meer informatie zie: https://www.europa-nu.nl/id/vk20gbq097wa/vluchtelingendeal_tussen_eu_en_turkije). De heer Koroglu vertelde verder o.a. over de kosten die veel hoger uitvielen hiervoor, hoe de procedure verloopt op de vluchtelingenkampen en aan welke eisen deze vluchtelingen moeten voldoen. Ook hebben we gesproken over hoe het migratiebeleid tot stand  komt. Dit gebeurd nadat
de gemeenteraden en de bevolking hun problemen over de migranten kenbaar maken. Nadat de beleidsadviseur deze heeft onderzocht wordt een advies uitgesproken wat na goedkeuring van de raadscommissie wordt voorgesteld aan het parlement. Dit parlement hebben we vervolgens in de middag bezocht. Volgens Wikipedia werd dit parlement op 23 april 1920 door Mustafa Kemal (de latere Atatürk) opgericht en speelde een vrij grote rol bij de Turkse Onafhankelijkheidsoorlog tussen 1919 en 1923. We kregen uitleg hoe het daar in zijn werking gaat en hoe de stoelen verdeeld zijn onder verschillende politieke partijen. Om Atatürk, de eerste president van republiek Turkije, te eren zijn we daarna nog naar de Anıtkabir of Herdenkingstombe van Mustafa Kemal Atatürk gegaan in Ankara.

19 October-21 October 2019 to Athene 

In onze driedaags educatiebezoek in het kader van Erasmus plus project naar Athene, zijn we eerst naar African Women Organisation gegaan, daar hadden wij een ontmoeting met Lauratta Macauley. Wij hebben het gehad over de positie en rol van de Afrikaanse vrouwen binnen de Afrikaanse cultuur. Het blijkt dat de vrouwen die werken zich beter kunnen ontwikkelen dan de vrouwen die niet werken. Wij hebben gezien hoe belangrijk is om steeds te je stem ofwel identiteit te laten te horen in een vreemd land. Het is belangrijk steun bij elkaar zoeken, maar ook hun ervaring met anderen delen. Wij hebben geleerd met een grote drijfveer heel veel kan bereiken, want deze Afrikaanse vrouwen zijn ooit gezien als slaven. 
Daarna zijn we naar Greek Refugee Council gegaan. Hier hadden wij een ontmoeting met mevrouw Natasa Pantazi. Zij heeft hier verteld hoe het vluchtelingenbeleid werkt in Griekenland en voornamelijk wat zij kunnen betekenen in het proces nadat ze hebben aangemeld bij de Griekse Raad. Zij vertelde aan ons over 'open deur-beleid' . Dat betekent dat een efficiënt team van tolken, die fungeren als interculturele bemiddelaars, de behoeften en verwijst de vluchtelingen die dagelijks in hun kantoren aankomen naar andere GCR-diensten of autoriteiten en organisaties. Daarna vertelde ze dat er heel veel advocaten en juristen bij hen werken, een team van ongeveer 70 personen, dit allemaal voor het recht op asiel en bescherming tegen detentie, tot het eisen van fatsoenlijke leefomstandigheden voor alle personen die internationale bescherming genieten, met name kwetsbare gevallen (slachtoffers van foltering, slachtoffers van gendergerelateerd geweld, minderjarigen enz.) Ook heeft ze aangegeven dat PSYCHOSOCIËLE ONDERSTEUNING heel belangrijk is, dat stukje hadden we gemist in Turkije reisbezoek.  Daarnaast zijn er diensten van hun aan vluchtelingen van Sociale dienstverlening en integratie bevorderingsprojecten. Voor dit laatste zijn wij naar een ander gebouw gegaan waar educatieve activiteiten plaatsvonden, zoals taallessen, creatieve workshops en leren omgaan met internet. Wij hebben geleerd dat een intensief proces in het voordeel van de vluchteling vooraf gaat. Griekenland is heel erg betrokken bij de vluchtelingen. Het dilemma is dat Griekenland een tussenstation voor heel vluchtelingen die eigenlijk naar andere plekken in Europa willen gaan. Voor ons heeft dit opgeleverd dat veel advocaten en juristen betrokken zijn bij dit vluchtelingproces, terwijl in Nederland zij later eventueel betrokken zijn. Ze werken nauw samen, de lijnen kort van de samenwerking, doorverwijzing gaat sneller. Wellicht als er in Nederland zoiets is, dat ook veel migranten eerder verholpen worden en er is een groot nood is voor oppasregeling, wellicht dat we daarin ook iets kunnen beteken.
Na dit bijzonder bezoek hebben wij een bezoek gebracht bij Diotima en hebben wij een vergadering met presentatie gehad met mevrouw Maria Liapi en mevrouw Stella Saratsi. Dit is een vrouwenorganisatie die gespecialiseerd is in gender- en gelijkheidskwesties. Er is aan ons presentatie gegeven over hun werk dat dit een centrum is voor onderzoek naar vrouwenzaken (CRWI) "Diotima" betekent ook wel godenliefde, is een non-profit, niet-gouvernementele vrouwenorganisatie. Deze organisatie steunt door middel van workshops waarbij empowerment een hoofdzaak is, waarin ze ook leren over rechten en plichten van een vrouw in het land waarin ze leven. Na onze presentatie gaven wij aan wat onze ervaringen voor hun kan beteken. Dat kunst een belangrijke middel om je doel te bereiken en zelfvertrouwen te vergroten wanneer die beschadigd is. Wij hebben hier geleerd, dat andere organisatie meer behoefte aan onze ervaring en kennis nodig hebben dan dat wij van hen iets konden meenemen gezien het kennis.
Na dit bezoek zijn we naar YSC ARSIS gegaan, waar wij een ontmoeting hadden met de heer Antonis Antoniou. Het Youth Support Centre is actief sinds 1996 en de doelgroep omvat jongeren en kinderen tot 25 jaar die het risico lopen op sociale uitsluiting. Het centrum ondersteunt kinderen door psychosociale diensten aan te bieden. De heer Antoniou vertelde aan ons de verschillende methoden die ze gebruiken om deze doelgroep te bereiken. Deze methoden zijn zoals het maken van muziek met verschillende instrumenten, houtbewerking (recycling), portretten schilderen. Daarnaast hebben ze verschillende routes om deze doelgroep te bereiken, een van deze routes is mobileducatieproject. Dit project houdt in dat ze met kar de straat opgaan en educatie aanbieden door middel van grote kaartspel. Op deze manier leren ze leren leren en lezen. Ook kan deze doelgroep gebruik maken van de creatieve activiteit in hun wijkcentrum. 
Het centrum is ook betrokken bij straatwerk gericht op het benaderen en ondersteunen van kinderen die op straat wonen, zoals bedelende kinderen. Wij hebben geleerd dat Stichting Wezenlijk een kleine versie is van YSC, wanneer we willen uitbreiden kunnen we gebruik maken van de methodes die deze organisatie gebruikt om hun doel te bereiken. Verder hebben we hele mooie gebouwen bezocht in Athene maar vooral de Universiteit van Athene blijft ons favoriet, met The Zappeion, waar we verrast waren door een foodfestival:)

Athene, oktober 2019